Kaç gün oldu konuşamıyoruz Papatyam. Tüm duygularım merakına döndü. Bir türlü bitmeyen soruların içinden tek tek seçip cevaplamaya çalışıyorum. Var olan bir şey var ki o da sensizliğin verdiği acı. Yazılarımı dahi okuyamıyorsun. Telefon açamıyorum, seni görmeye gelemiyorum. Huzur saran ruhum huzursuzlukla kavgalı şu sıralar.Özlemler de aşka dair işte, fotoğrafına baktım bütün gün gözlerime kazıyorum seni. Sokakta gezerken gökyüzüne bakıyorum seni hayal ediyorum karşımda güneş değil sen oluyorsun Papatyam. İşlerini halledip gelmen lazım artık. Bekletiyorsun, özletiyorsun. Yürüme bandına binip bir yere gitmeye çalışan birinin saçmalığı var üstümde. Kanadım varmışta kafese konmuş gibiyim. Mutluluğu yazarken sahte hissediyorum sen yoksun diye. Böyle bir melankoli sardı bu gece beni papatyam. Dayanamadım yazdım sana yine. Beğenmen dileğiyle..
Rüzgarından yoksunum bu aralar, durgun duygu denizlerim.
Saatler takılı kalmış gibi sanki, çok beğendiğin bir sahneyi geri alıp izlemek gibi senin olduğun zamanda kaldım.
İzlemeye bıkmayacağım bir tiyatro dönüyor beynimin içinde.
Sen, Ben, sahil kasabasında bir evde bulaşık sırasının kimde olduğunu tartışıyoruz.
Seni hiç yaşamadan seninle ilgili her cevabı düşündüm her soruyu sordum kendime.
Bir tek kum saatim ne zaman tanelerini dökmeye başlayacak onu bilmiyorum bir de merak ediyorum,
Mesela bayramda ilk kimin ailesine gideceğiz, yıldönümümüzü nerede kutlayacağız, ilk tatilimizde nereye gideceğiz aklımda takılı kalan sorular.
Gel coştur denizimi, cevapla sorularımı.
Zamanın tembelliği yeter bu kadar gel geçsin ömrüm bir nefesinde..
Kısa ve öz olsun istedim. Seni paylaşmak zor oluyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder