Güzel anılardan devam edelim dedim Papatyam. Ne yazsam dediğim anda aklıma bostancı sahilde ki anımız geldi. Hani deliliğimizi kanıtladığımız o anlar.
Güzel bir sonbahar günü. Saat 4 civarında tuttum kolundan sırtımda 2 çanta birini taktım sırtına gidiyoruz dedim. Nereye diye sormama huyunu ayrıca seviyorum belirteyim. Geldik sahile sonra aç bakalım çantayı dedim. Zaten ağırlığından dolayı sürekli kızdın bana ama olsun. Çantadan patenleri çıkarttın. Bana baktın ve ilk tepkin " Deli misin sen ben ayakta bile duramam ki" oldu. Binbir laf oyunu ile giydirdim sana patenleri 1 2 ayrıntıyı belirtip tuttum kollarından kaldırdım. Yapacaktık bunu!" Her çift bisiklet binmeli, kayak yapmalı, sandalda kürek çekmeli ve paten kullanmalı" dedim. "Akıllı bir sevgilim olsaydı hiç çekilmezdi" dedin tuttun ellerimden. Delin olmayı çok seviyorum Papatyam..
İlk denemeler bir kaç düşme, gülme ve çığlıkla sonuçlansa da. Yetenekli sevgilim kısa sürede başarmıştın. Sen memnun olmasan da ağır ağır gitmekten ben yürümeyi öğrenen bir bebek gibi görüyordum seni ve bunu sadece ben istediğim için kabul etmiştin. Tuttum belinden, dönmeye başladık. Güveniyordun bana bunu her halinden anlıyordum. Gözlerimin içine bakıyordun hiç korku olmaksızın. Aklıma gelen kelimeyi tüm içtenliğimle bağırdım gözlerinin içine."Ik hou van jou". Şaşırdın kaldın. Ne alaka der gibi bakıyordun. Bilmiyordun ki senin bildiğin şeyleri ben öğrenmeye başladım çoktan. Sen biliyor muydun manasını bilmiyorum ama hemen arkasından "Seviyorum Seni Bir delinin aklını sevmesi gibi" dedim. Sürekli bir şaşırma hali vardı. Senin o haline aşığım Papatyam. Bir ömür şaşkınlık içinde yaşamak dileğiyle..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder