Bu da Nargile "İçin"

Nargile ayrı bir hikayedir her içene göre.

Öyle herkeste ben içiyorum diyemez hani.

Sevdirmez kendisini kimine ya da kimi içer sırf şekil diye.

Gerçek içenlerden bahsedeyim mesela

Derdini fokurdatanlardır onlar.

Her nefeste aslında dumanı değil hüznünü çıkartır dışarıya

Bu öyle bir hüzündür ki

Kömürü alevlendirir,

Tütünün bile taa içini yakar.

Kimileri vardır yanık sever deriz.

Derdi daha ilk içişinde yakar nargileyi

Diğer içenlere tad vermez, iter.

Yani dert sahibini tanır nargile.

Sever rahatlatmayı hüznü bileni.

Öyle sigara gibi boşa hamallıkta değildir.

Güne göre değişir, kişiye göre.

Portakal istersin bazen zevk için,

Çarpsın dersin, unutayım biraz şeftali istersin.

Üzüm istersin şerbet olsun ağzım, gülsün biraz yüzüm.

Böğürtlen istersin anmak için sevdiğini canını verdiğini.

Öyle bir an gelir ki nargile de yapamaz görevini

Anason elma istersin.

Saatlerce çekersin her çekişte en başa dönersin.

Kimi derdin 1 saat sürer kimisi 10 saat.

Sen üflersin derdini o havaya karışır gider.

Ta ki hesabi alabilir miyim diyene kadar,

Ta ki derdini havaya katana kadar,

Ta ki aroma zihnine karışana kadar

Dumanını katarsın havaya, çayını yudumlar anarsın ne var ne yoksa.

Haydi gel gidelim bu gece de biz dert atmaya.