Papatyam kendimi sana ilk anlatışlarımdan birini buldum sunuyorum tekrar sana:)
Yıldız gibi gözlerinden binlerce ok girdi kalbime.
Aşk korsanların ele geçirdi beni,
Dudaklarına yem etti.
En sevimli tutsaklığı yaşatıyorsun bana.
Kollarında esirim, dudaklarından çıkan her söze boynum kıldan ince
Ve
En büyük cezam senden bir anlık ayrı kalmak benim için.
Müebbet hapse mahkum et beni
Ama
Sakın sensiz etme.
Gözlerinde kalmazsa gözlerim,
Ben bu ruhu teslim eder sensizlikten çeker giderim.
Sana olan esaretimi böyle anlattım işte. Fazla, bir insan için, değer mi dediler.
Bir hazineye sahip olmak istiyorsanız toprağı kazmanız, çamura, kire bulanmanız gerekir dedim. "Hazine ne kadar derin ise o kadar kıymetlidir. Herkes ortada olanı sunabilir kalbine ama gizli olanı sadece inanan kişiler bulabilir." dedim. Sustular.
Seni açıklamıyorum şiirlerimde, sözlerimde. Bende ki seni açıklıyorum. Belki sen bile diyorsundur bunlara değer mi benim için. Sen kendini benim gözümle görmüyorsun. Senin gözlerinde ben nasılım bilmiyorum. Nasıl bakıyorsun bana ne diyorsun mesela görünce. Deli mi? Şaşkın? Aşık? Sempatik belki. Ama en genel kavram "Deli" galiba. Ayarım yoktu çünkü benim hiç bir zaman. Her şeyi uç duygularda yaşarım. Mutluysam en mutluyumdur, mutsuz isem ki olmam o zaman da en mutsuz benim. Aşık ise çok tutulurum ama biterse tamamen biter. Eğilip bükülmelerim yoktur benim. Keskin duygularla yaşarım. Benim için ya varsındır, ya yok. Şimdi sormak istiyorum. Senin için Var mıyım?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder