Bizim hikayemiz bilinmeyen bir yüzyıla dayanıyor.
Başrol yok sadece sen ve ben varız.
Daha doğrusu sadece sen ve ben varız.
Dua ediyoruz yaptığımız hatayı affetsin diye Rab'bimiz
Dua ediyoruz ki biz yine birlikte olalım.
Kırmayalım bize merhamet edip Yaradanı.
Yıllar geçiyor yüzlerce
Hasretim ne cennete ne sıcak bir yere
Bir seni isterdi gönlüm bir Rab'bimi.
Merhamet etti Merhametlilerin En Yücesi,
Sevginin gerçek Sahibi
Ve Ortaya İnsanlık çıktı
Senin Sevgin ve Benim Sevgimden.
İşte ilk böyle başladı
Sevgiyle ve merhametle yaratıldı insanoğlu
Sonra sevmeyi öğrendi
Sonra kırmayı, kırılmayı
Ölmeyi öğrendi, öldürmeyi
Herkeste olan ama dizginlenebilen bir çok duygu öğrenildi işte.
Sevgi hariç.
Sevgi dizginlenemezdi.
Sevmek Rab'bin en büyük mükafatıydı insanlığa
Allah'ı sevmek öncelikle
Sonra O'nun En Sevdiğini Sevmek
Yetmedi insanlığa Yar edindi kendine haddi olmadan, onu da çok sevdi.
Çok sevdim haddim olmadan.
Belki sevmemeliydim bilmiyorum.
Ama dedik ya Dizginleyemiyoruz işte.
Her duama katarak sevdim,
Her merakıma, efkarıma katarak.
Öğretilerimin ötesinde bir şeydi bu.
Bana sadece sevmek öğretildi.
Ben O oldum.
Bana bir kalp verildi benim kalbim 4 atar oldu.
Belki yaptığım yanlış ama yaptığım yanlışı göremedim
Gözlerim O oldu, Cennette birlikte olmak istediğim O.
O bunu bilemedi belki ama olsun.
Günü gelir öğrenir ne kadar ufak bir kalpte ne kadar büyük bir yere geldiğini.
Hem de hiçbirşey yapmadan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder