Seven gönlü kim tutabilir?
Sevdiği bile engel olamazken.
Dur diyebilir mi kendine,
Rab kalbine aşkı kazımışken.
Kıymet bilse sevgili,
Bu yüreğin farkına vararak.
Şükretse sevildiğine
Bunca düzenbaz aşk sürerken.
Ferah tut gönlünü Mecnun
Leyla hakediyorsa seni
Ne dağ durur karşında Ne de dünya veziri
Sen aşkını daya Rab'bine şüphen olmadan
Gün gelir devran döner
Leyla yanında olur sen farkına varmadan.
Gece çoktan gelmiş geçiyordu. Arkadaşla oturmuş bir yandan nargilemizi içiyor bir yandan seni anlatıyordum. Kime anlatsam yetmiyordu bana. Hep eksik anlatıyormuş gibi hissediyordum. Bir türlü doyuramıyordum sensizlik açlığımı. Sonra bir mesaj attın. Çocuk gibi şenlendim birden ismini görünce telefonda. Arkadaşım şaşkın şaşkın oğlum bir sakin ol amma önemliymiş ya ne yazdı sanki diyor suratıma gülerek bakıyordu. Sevincimi kimseden saklayamam ki "beni düşünüp mesaj attı işte" dedim. Ne kadar kolaydı mutluluğu yakalamak benim için. Senin içinde öyle olsun isterdim o zamanlar da. Bir mesajıma yüzün gülsün, seni merak ettiğimde hisset beni isterdim. Sonra birden elime kağıt kalem tutuşturuldu sanki gece yarısı yukarıda ki düzensiz şiir çıktı ortaya. Sanki kendi kendime bir şeyler söylüyordum. Kendimi dizginliyordum ama ben değildim yazan kişi. Sensizlik Papatyam ayrı bir imtihan süreciydi benim için. Atlattık (mı) çok şükür. Maşukun derdi Aşık..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder