Galatayı sırtıma almış tefekkür denizinin ince dalgalarında akıl sandalımla geziyordum. Üstad'ın söylediği bir söz kafamda çınlıyor, sırtıma sadece galatayı değil tüm dünya yükünü almış gibi bir yük bindiriyordu. Cahillik bu ya, bir soru sorayım dedim. Hem cevabından üç beş hikmet kaparım hem de güzel bir sohbet eder günümüzü bayram ederiz. Bilemedim ki sorduğum soru içinde ben soru olarak kalacağımı..
Üstad nasıl dua etmeliyiz? Dua ederken neler söylemeli, nelerden kaçınmalıyız? dedim.
-" Yanlış kişiye sordun soruyu evlat." dedi. Şaşırdım.
"Neden üstadım bir isteğimiz, arzumuz olduğunda Allah'tan onu nasıl istersek daha kibar, daha zarif olur diye merak ettim." dedim.
-" Sen o soruyu istemesini bilene sor evladım. Biz istemesini bilenlerden değiliz." dedi. Bir sırra çekiyordu beni amma henüz anlayamamıştım.
"Affınıza sığınarak, anlayamadım üstadım." dedim.
-" Evlat biz, biz olduğumuzdan berisini biliriz. Bu vakitte de ne vakit elimi Rab'bime açsam ancak bir kelam dilime çengel olur. "Estağfirullah el Azim". Rahman olan Rab'bim elbet affeder ama biz bu kadar aciz iken ne vakit hata işlediğimizi bilemiyoruz. Tövbesini edemediğim bir günahımla Rab'bimin karşısına çıkmaktan hayâ ederim. İstemek bizim ne haddimize, O her şeyi bilen ve gereğince verendir." dedi.
Dondum sanki. İncelik içinde incelik. Zarafet içinde zarafet. Öyle bir hal ki bizim göremediğimiz bir çok bilgi barındırıyor içinde. Âh... Düşünmek için verilmiş aklı nelere kullanıyor insan. Allah kelamı bilmeyen, bilip de nefsine söz geçiremeyen kadar cahili var mı dünyada Rab'bim. Ne çok şey biliyor ve ne az şey biliyoruz Rab'bim..
Sohbet edelim derken sükûta hapsetti üstad bizi.
" Sorumun içine hapsoldum üstadım. Elhamdülillah.. Yeni bir ilim öğrenmenin verdiği bir heyecan var fakat cevabınıza aşka sükût ile eşlik etmek isterim." dedim.
"Biz, seni seninle yalnız bırakalım evlat. Bugünlük çok konuştuk. Allah ilmi sevdan olsun." dedi ve usulca kalktı. Adımlarındaki sakinlikle yüreğime basa basa gitti.
Allah sizi sevsin Üstad'ım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder