Yorgun olan göz kapaklarım değil.
Benim yükümü taşımaktan yorulmuş bir gönül bu dinlenmek isteyen.
Nefis yolunda yorulmuş bir ruh,
Ruhu boğmaya çalışan bir nefis.
Bütün bunlar bir bir oturdu gönül kafesime.
İnanamazsın ya gülümsedim.
Gülümsedim kaderin söylettiği "Allah dağını sınar karını öyle verir" sözüne.
Ya'rabbi, çukur gönlüm everest mi oldu ben bilemedim.
Ben, biz olalı bana vakit kalmadı.
Ne vakit ben desem biz yoluna çıktı yolum.
O sebeptendir benlik yolunu bir kenarda bıraktım.
Bize yürümeye çalışırken geri itildim, düştüm, kalktım.
Cayamadım, bırakamadım.
Bir kere yola çıkan yoldan çıkamadı.
Bin kere yoldan çıkan bir kere daha yola girdi.
Kurumadı ağlayamadığından gözlerim gönlümün yaşları.
Ve tükenmedi nefes alış verişim yorgunluğumda.
Yorgun olan göz kapaklarım değil.
Bu yük ağır gelir bana.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder