Benimle Oynar mısın?

Ufacık bir oyuncağım ben.

Dünyanın orta yerinde unutulmuş,

Canı isteyenin gelip oynadığı sonra kimsesiz bıraktığı.

Ağlamalarımı duymayacak kadar sakin dünya

O kadar anlamsız ki bu sakinlik, bu sinir.

Ben buradayım kimse yok mu diye çığlık çığlığa susuyorum.

Yine kimsesiz kalıyorum.

Asırlar sonra biri geliyor.

Alıyor eline beni gülümsüyorum.

Kolumu, bacağımı çekiştirmiyor.

Kalbime değiyor dokunuşları sonra hop o da fırlatıyor elinden.

Ben yine kendimleyim.

Ufacık bir oyuncağım ben,

Umursayanların bile unuttuğu,

Sevenlerin eline hüzünden pas geçen

Ruhunu kaybetmiş bir oyuncağım.

Bir damla aksa gözyaşım belki beni farkederler.

Belki hiç bırakmamak üzere biri cebine koyar beni.

Belki de oynar, oynar bırakır yine.

Hoş, 

Yalnızlık, bırakılmaktan daha kolay.

Ama 

Belki bu sefer sebepsiz yere ortada kalmam diyorum.

Bu sefer kırmazlar bir yerimi,

Sever olduğum gibi beni.

Ama 

Tekrar

Ve 

Tekrar

Sadece Sevip Bırakıyorlar beni.

Ne de Olsa Küçücük bir oyuncağım

Kim ne yapsın ki beni..