Gece aklıma düştü de eve gelene kadar zor dayandım yazmak için. Yeterince erken değilmiş gibi daha da erken kalktım öyle bir sorunlu yapım var işte yazmadan duramıyorum.
Yalnızlık Allah'a mahsustur bu herkes tarafından bilinir. Ne kadar yalnız olsak da bizi dinleyen ve aslında dinlerken bize cevap veren Rab'bimiz asla yalnız kalmamıza izin vermez. Ailelerimiz, arkadaşlarımız ve ya tanımadığımız bir insan bile gün geliyor bir tutam da olsa yalnızlık zehrini emip atıyor akıl çuvalımızdan. Ama bazı zamanlar "Tak" ediyor can işte. Bazen yeri doldurulamayan insanlar oluyor, anlar oluyor. Gece yarısı vapurun üst katında giderken karşında yakamoz hafif esen bir hava mesela. Ya da moralin bozukken, sinirliyken, herkes üstüne gittiğinde. Bazen doğum gününde yani mutlu günlerinde bile o Tak etme hali oluyor. İstiyorsun yanında O'nun olmasını, O ise uzaklarda oluyor. Şimdi göğsümde yatsa uyusa dediğin kişinin öyle senden bir haber gezinmesi, özlemine yandığın insanın bunu bilmemesi yalnız ve karşılıksız şekilde yorgunluk ve yarsızlık haline sokuyor insanı. En sıkı durabilen insanlar bile bazen bırakabiliyor kendini, sağlam durmasıyla ünlü maskeli hüzünler çıkartıyor bir anlık maskelerini. Çünkü o vapurda o göğüste O'nun yatması gerekir, o doğum gününde O'nun elinden pasta yiyeceksin, Sen üzgünken omzunda yatırıp sakinleştirecek, mutluyken gözlerinin içi gülecek. Bu olmadan o vapurun ne manası kaldı o hüznün o mutluluğun. Yalnızlık değil insanı üzen Yalınlık. En çok koyan da bu değil mi zaten?
Konuşacak biri yok karşımda
Ya da deliler gibi sevecek.
Ne beni anlayacak
Ne de sindirebilecek kimse yok.
Yalnız ben diyeceğim
Ama
Ele avuca sığacak bir yalnızlığım bile yok.
Kızdığımda sakinleştirecek,
Üzgünken teselli edecek,
Mutluyken bana katılıp
Mutsuzken beni toparlayacak
Ve
Sevdiğimde ölecek kimse yok.
Ömür iye adlandırdığımız incecik kum tanelerinden yapılmış kum saatime
Kum ekleyecek
Ya da
Benimle birlikte sonsuzluğu keşfedecek biri de Yok.
Yalın bir "Ben" var anlayacağın
Yalnız değil ama Yalın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder