Kırılma artık gönül.
Ne sende kalsın kırılacak hal,
Ne de kıranlar görsün sende kıracak bir yer.
Öyle bir hal al ki pamuk değse batsın tenine.
Öylesine dönüp bakma insanlara,
Hepsine bir mucize gözüyle bak.
Ona göre kırılma kimseye.
Seni kıran seni bilmediğinden kırar.
Seni bilse kendini bilir.
Kendini bilmeyen neyi bilir gönül?
Bir ezan okundu kulağıma, doğumum mu, ölümüm mü bilemedim.
Sen öleceğini bilmeden yaşarsın gönül, yaşarsın da ne sanırsın?
Kapatınca gözlerini bir avuç toprakta hükmün geçecek mi sanırsın?
Kırılma artık gönül.
Ne sende kalsın kırılacak hal,
Ne de kıranlar görsün sende kıracak bir yer.
Kırılma ki kırma,
Kırılacak kadar katı olma.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder