Hoşçakal Papatyam..
“Sen orada ben burada olur mu?” dedi. Sanki yıllardır birlikte yaşıyormuşuz gibi düşünüyordu. “Bir anlık mesafedeyim ” dedim. Uçakla bile 3 saat süren bir yolculuktu aslında. “Gözlerini kapat kalbindeysem görürsün beni. Sarılmak mı istiyorsun aç kollarını sarmazsam seni terket beni. Konuşmak mı istiyorsun aç pencereni rüzgara söyle bana söyleyeceklerini tek tek anlatayım sana. Bir engele takılacaksa gönlün o benim sevgimin büyüklüğü olsun.” diyerek devam ettim. Ben de biliyordum uzak mesafelerin zorluk olduğunu ama kavuşamayacak değiliz ki sabretmemiz lazım sadece. Gözleri doldu birden, bir kaç saatimiz kalmıştı uçağının kalkmasına. O Hollanda’ya uçacaktı ben ise kimsesizliğe. Olsun dedim hep kendime o benim hayatımda olsun da uzak olsun yakınlaşır zamanla. Özlem olsun, giderilir. Kalbinde var olduğumu bileyim tek tek katlanırım herşeye. Sarıldı birden bastırarak, sanki beni hiç bırakma der gibi ya da bırakmak zorunda olduğumu bilir gibi. Yanaklarını tuttum. Gözlerine baktığım da gözlerim doldu benim de. Öyle güzel gülümseyen gözleri şimdi üzüntüyle dolmuştu.” Yapma papatyam, biz biz değilken çok ağlamadık mı ufacık yalnız kalışlar mı yıkacak tabularımızı” dedim. Dedim ama ben de zor tutuyordum kendimi. Onun gözlerine baktığımda zamanın durması için saatlerce dua edebilirdim. 1 anlık bakışı için.. Sadece 1 anlık bir bakış için 1 ömür çürütürsün. Sarıldık birbirimize o kalbimi dinlemek istedi hiç konuşmadık. Zamanı geldiğinde, baktım içime akar gibi yoğun bakışlarına sardım sarmaladım kendime sakladım yetsin o gelene ya da ben gidene kadar diyerek. Büyük bir cesaret göstergesi olarak Hoşçakal Sevgilim dedim. Gülümsedi mahmur şekilde ve arkasını döndü. Tekrar dönüp bana baksa biliyordum yapamayacağımı oraya yığılacağımı ama yapmadı çünkü o da biliyordu. Gitti işte. Hani nefesini tutarsın ya sonuna kadar sonra birden refleksle nefes alırsın soluk soluğa onun gibi. Üzülmemem gerek biliyorum ama kendime hakim olamıyorum. Papatyam güle güle git güle güle gel…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder