Aklıma geldin, sustum
Ne ara kalbimden aklıma geldin.
Bir düşüneyim dedim yandım
Sen sen olalı hiç böyle yakmadın..
Soruyorum kendime böyle olmak zorunda mı
Her seven sevdiğinden mi imtihan olacak.
Peki o "mutlu" gözükenler gerçekten sevmediğinden mi mutlu?
Gerçekten sevmenin zekatını mı yaşıyoruz.
Bir şans daha verilse yine severim desek de biliyoruz ki bir şans daha yok.
Bir dahası olmayan bir hayatın içinde yaşıyoruz.
Bir daha eski haline getiremediğimiz, kırdığımız kalpler.
Bir daha saramadığımız kollar, öpemediğimiz dudaklar, seni seviyorum diyemediğimiz gönüller.
Aslında hepsi bir sonuca çıkıyor.
Hayat gidiyor.
Yakalayamıyoruz.
Koşamıyoruz.
Kaybettiklerimiz yanımızda hüzün olarak duruyor.
Kazanmak zaten yok.
Sahi ne zaman bu kadar büyüdük.
Nerede kaldı oyunlarımız?
Nerede sınav korkumuz, öğretmen endişemiz.
Hayat en acımasız öğretmendir demişler.
Hayat tecrübenin kendisi,
Her hayat kişinin kendi imtihanı.
İmtihanı verene Hamdolsun..
