Nefsin dolu dolu haykırdığı günlerden birine daha son verdik. Dağın taşın kaldıramadığı bir yükü üstlenmiş olan ve bir gün daha burada kalmaya hak kazanmış İnsan yeni bir güne doğru uykuya daldı. Uyanıkken neyle meşgul olduysak uykudayken bilinç bize onu sundu. Gün içinde, hayat içinde sürekli bir meşguliyet. Hak'la meşgul olanın sayısı olabildiğince az iken haktan uzaklaşanlar an geçtikçe düşüyor dibini bulmanın zor olduğu haram çukuruna. Ne zor bilip de susmak, tek tek uyarmayı hatta kendini uyarmayı bile başaramamak ne zor. Bildiklerini geriye atıp kafanı ve tüm vücudunu ele geçirmiş bir hayvanla yaşamak ne de zor. Ruhu nasıl boğuyor bu yaşantı farkında olmadan "İnsan". İnsan fark etmiş olsa ufak tatlar için büyük bir varlığı yokluğa sürüklemez. İnsan ruhunun farkında olmadığı müddetçe topraktan oluşan bu bedene böylece tıkılı kalır işte. Bilemiyor ki buna çok çok yakın bundan çok çok öte bir hayat var. Hani sürekli arzularlar ya şöyle herkes mutlu olsa böyle herkes barış içinde olsa işte orası var hemde tüm dünya varlığını bir kaç saniye sürdürmüş gibi hissedeceği sürece var olacağı bir hayat. Bu dünya da O dünya'yı haketmediği müddetçe, hakedene kadar arınacağı bir dünya daha var. Kolaya indirgersek bir cennet var bir cehennem ve cehennemin sonunda yine cennet var. Ne zor geliyor ufacık bir haramdan sakınmak oysa ne kolay hayır demek. İstediğin vakit hayır diyebiliyorsan, gerçekten istediğin vakit de "hayır" demeyi öğrenmelisin işte. Olay "Hayır" da bitiyor.
Nefis bizi boğazladıkça ki örnek verecek olursam..
Hayat çok zor, Bu iş çok zor, Bunun altından nasıl kalkarım, Keşke yapmasaydım, Ben bunu haketmedim, Ölsem de kurtulsam, Ben bunları yapamam, Benden adam olmaz, Ben en iyiyim, Ben en kötüyüm, Bir kereden bir şey olmaz, Allah Affeder, Önemli olan niyet, Tövbe ederim geçer.
En sık kullanılanlar bunlar sanırım Nefis tarafından bizi kandıran ve zayıflatanlar. Gündelik hayatın her anında kullanılan klişeleşmiş kelimeler. Hepsi ama hepsi sadece kandırmaca. Evet Allah affeder ama Allah'ın affedeceğini biliyorsan niye bunu yapıyorsun. Evet niyet önemli ama bir şeyi bu şekilde yaptığında asıl niyetin ne oluyor? Kendini kandıramıyorsun daha kimi kandıracaksın "Seni senden daha iyi bileni mi?" Tövbe..
"Yarın yine aynı işi yapacağını bilsen yine tövbe et yarın olur sen olmazsın." Evet ama ya tövbe edecek zamanın olmaz ise? Peki ya ölüm? Ölüm kaçış mı yoksa varış mı onun farkına bir varalım önce. Dört dörtlük olsa kul elindekinden sorguya çekilecek. Kendini çok mu görüyorsun da ölümden korkmuyorsun. Ölmekten değil hesabını veremeyeceğin şeylerden kork. Kaçtığın yere değil varacağın yere bak. Zamanın varken de O yerin cennet olması için çalış. Nefse yenik düştükçe, ruhu yorarız. Ruh yoruldukça, sinir, kibir, aksilik, bencillik çıkar ortaya yani "Hayvani" özellikler. Merhamet azalır, fikir körelir, ibadet zorlaşır, zikir tükenir. Ve insan en çok kelimelerle nefsine yenik düşer. Kelimelerinin gücünü anlaması için Peygamber (S.A.V.) ne de güzel bir hadis söylemiş."Ya hayır konuş Ya Sus." "İnsan kaderini diliyle yazar."
Uyanamayacak olanlar var. Kaybetmiş olanlar. Allah bizi cehalet uykusuna düşürmeden Arif bir gönülle uyanık olalım İnşaAllah. Selam ve Dua ile..
